Rośliny strączkowe ze względu na walory przyrodniczo-ekonomiczne powinny pełnić ważną rolę w produkcji roślinnej.  Ich udział w strukturze zasiewow oraz dobor gatunkow dostarczających określonego surowca paszowego wynikają głownie z potrzeb produkcji zwierzęcej.

Celem opracowania było porownanie wielkości i opłacalności produkcji upraw roślin strączkowych pastewnych na nasiona w regionach Polski. Ocenę produkcyjności i efektywności ekonomicznej uprawy roślin strączkowych na nasiona przeprowadzono w skali kraju i w układzie regionalnym. Podstawowymi kryteriami oceny wykorzystanymi w pracy były: wielkość i wartość produkcji, koszty i nadwyżka bezpośrednia. Analiza wykazała, że zarowno powierzchnia zasiewow, jak i plony, a tym samym zbiory, roślin strączkowych uprawianych na nasiona w kraju charakteryzowały się dużą dynamiką zmian. Powierzchnia uprawy tej grupy roślin w latach 2000–2011 wahała się od 55 do 126 tys. ha, ze średnim udziałem w strukturze zasiewow wynoszącym 0,9%.  Największą powierzchnią upraw roślin strączkowych pastewnych na nasiona w latach 2007–2011 wyrożniały się wojewodztwa: mazowieckie, wielkopolskie i lubelskie. Jednak największe znaczenie, mierzone udziałem w strukturze zasiewow, rośliny te mają w wojewodztwach połnocno-wschodnich: podlaskim, pomorskim, warmińsko-mazurskim. Uprawa poszczegolnych gatunkow roślin strączkowych na nasiona charakteryzuje się zrożnicowanym zaangażowaniem czynnikow produkcji. Przykładem tego są mieszanki zbożowo-strączkowe, ktore wyrożnia relatywnie wysoka ziemiochłonność i niska kapitałochłonność.