Celem pracy było oszacowanie zawartości antymonu i bizmutu w powierzchniowej warstwie gleb pól ornych i trwałych użytków zielonych w Polsce oraz ocena możliwego wpływu ilości węgla organicznego i odczynu gleb na zawartość tych pierwiastków.  Do przeglądowych badań geochemicznych pobrano próbki z warstwy ornej z pól (0,0–0,2 m) oraz z warstwy 0–0,1 m z trwałych użytków zielonych z równomierną gęstością 1 próbka/2500 km2. Zawartość Sb i Bi analizowano metodą ICP-AES, po roztworzeniu próbek w wodzie królewskiej. Odczyn gleb oznaczono w CaCl2, a zawartość TOC metodą wysokotemperaturowego spalania z detekcją IR.  Wyniki analiz wykazały zawartość antymonu w granicach 0,06–1,03 mg∙kg-1, a bizmutu 0,03–0,45 mg∙kg-1. Stężenia obydwu pierwiastków są wyraźnie mniejsze w glebach północnej części Polski wytworzonych z piaszczystych utworów czwartorzędu w porównaniu z glebami Karpat i Sudetów, rozwiniętych głównie na skałach starszego podłoża. Zakresy wartości stężeń obydwu pierwiastków oraz odczynu w glebach pól uprawnych (3,56–7,33) i trwałych użytków zielonych (3,58–7,51) są zbliżone, natomiast zawartości całkowitego węgla organicznego są znacznie większe w glebach trwałych użytków zielonych (0,53–25,00%) w porównaniu z polami uprawnymi (0,40–4,90%). Brak związku między odczynem i ilością próchnicy a zawartością analizowanych pierwiastków wskazuje na ich kumulację głównie w części mineralnej gleb.