Dynia bezłupinowa należy do rodziny dyniowatych (Cucurbitaceae) i jest odmianą botaniczną dyni zwyczajnej (Cucurbita pepo L.). Charakterystyczną cechą jej nasion jest brak w pełni wykształconej okrywy nasiennej.  Celem badań była ocena wybranych cech agrobotanicznych ośmiu form dyni bezłupinowej w porownaniu do odmian Junona, Miranda i Gleisdorfer Olkurbis. Doświadczenia przeprowadzono w latach 2010 i 2011 na Polu Doświadczalnym KGHiBR w Wolicy.  Badano cechy plonu owocow i nasion (ogolny, handlowy).  Oznaczono średnią masę owocu, określono kształt owocu (średnica pozioma i pionowa, wspołczynnik kształtu) oraz grubość miąższu owocu i masę 1000 nasion. Scharakteryzowano także pokroj roślin, barwę owocow i nasion.  Formy rożniły się pod względem badanych cech. Plon handlowy owocow był wysoce zrożnicowany i w zależności od roku badań wahał się w granicach od 247 do 869 kg/100 m2. Największy plon handlowy owocow uzyskano u odmiany Gleisdorfer Olkurbis (od 691 do 869 kg/100 m2) . Nieznacznie mniejszy plon handlowy owocow uzyskano z formy L 255 (od 502 do 665 kg/100 m2) oraz formy L 259 (577 kg/100 m2) w 2011 roku. Owoce o największej masie jednostkowej miała forma L 259 (6,0 kg), a o najmniejszej forma L 260 (1,9 kg). Owoce były lekko spłaszczone lub prawie okrągłe, z miąższem grubości od 2,11 do 4,53 cm.  Największy plon nasion z 100 m2 uzyskano z odmiany Gleisdorfer Olkurbis i formy L 255 (od 7,81 do 8,46 kg), zaś najmniejszy z formy L 256 (2,9 kg) i L 258 (2,6 kg). Nasionami o największej masie charakteryzowały się formy: L 257, L 259 i L 256, i odmiana Miranda. Masa 1000 nasion wynosiła od 199 do 222 g.  Rośliny badanych form rożniły się pokrojem. Pokroj krzaczasty, podobny jak odmiana Miranda, miały formy L 255 i L 260.  Pozostałe formy tworzyły pędy płożące, podobnie jak odmiana Junona i Gleisdorfer Olkurbis.