Politykę europejską w zakresie ochrony bioróżnorodności można ocenić poprzez pryzmat obowiązujących dokumentów UE. Przyjęta w maju 2011 r. Unijna Strategia Ochrony
Bioróżnorodności (USOB), jako główny instrument tej polityki, odpowiada dwóm zobowiązaniom podjętym przez przywódców UE, tj. kwestii zatrzymania procesów utraty różnorodności biologicznej oraz zwaloryzowania i odbudowy zasobów bioróżnorodności
i poprawy funkcji ekosystemów do 2050 r. USOB stanowi instrument wdrażania globalnego Strategicznego Planu Ochrony Bioróżnorodności, w którym zapisano tzw. cele Aichi zawarte
w „Protokole z Nagoi”. USOB wytycza linię działania UE w kierunku osiągnięcia celów w zakresie ochrony różnorodności biologicznej do 2020 r., z których najważniejsze to: ochrona
bioróżnorodności, trwałe i zrównoważone użytkowanie jej elementów, a także sprawiedliwy podział korzyści wynikających z użytkowania zasobów genetycznych. Jako przewodnie cele
Strategii przyjęto „powstrzymanie utraty bioróżnorodności i degradacji funkcji ekosystemów w UE do 2020 r. oraz przywrócenie ich wartości, promowanie trwałego i zrównoważonego
użytkowania, a także niedopuszczenie do globalnych strat różnorodności biologicznej”. Cele te powinny być osiągane poprzez realizację 20 kierunków działań w ramach 6 celów głównych. Strategia stanowi ramy działania krajów UE w dążeniu do „wizji do 2050 r.” i wraz z Programem Natura 2000 ma się przyczynić do zdecydowanie lepszego wykorzystania zasobów przyrodniczych dzięki zagwarantowaniu zrównoważonego zarządzania tym kapitałem
w Europie. W pracy omówiono cele nowej polityki UE w perspektywie do 2020 r.