Badania przeprowadzono w sezonie wegetacyjnym 2012 r. w Zakładzie Doświadczalno-Dydaktycznym Brody, należącym do Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Ich celem było poznanie wpływu sposobu uprawy gleby po wysiewie międzyplonu
ścierniskowego (gorczyca biała i łubin + groch) pod uprawę pszenicy jarej na liczebność mikroorganizmów (bakterii i grzybów) i aktywność enzymów: dehydrogenazy, fosfatazy
kwaśnej i proteazy. Próbki glebowe pobrano pięciokrotnie w trakcie sezonu wegetacyjnego (przed siewem pszenicy (BBCH 0), faza 2–3 rozkrzewień (BBCH 22-23), strzelanie w źdźbło
(BBCH 30-31), koniec kłoszenia (BBCH 59) oraz po zbiorze).
Analizę statystyczną wyników przeprowadzono testem Tukeya na poziomie istotności α = 0,05 z wykorzystaniem programu Statistica 8.0. Stwierdzono istotny wpływ różnych sposobów uprawy roli na liczebność analizowanych mikroorganizmów i aktywność enzymów glebowych w różnych terminach i fazach rozwojowych pszenicy jarej. Zastosowanie siewu bezpośredniego w uprawie roli zwiększyło liczebność drobnoustrojów i ich aktywność enzymatyczną (dehydrogenaza 0,07–0,90 μmol TPF·g-1s.m. gleby·(24 h)-1, fosfataza kwaśna 0,36–0,79 μmol PNP·g-1s.m.gleby·h-1 i proteaza 0,05–0,65 μg tyrozyny·g-1s.m.gleby·h-1) w stosunku do technologii tradycyjnej. Gleba pochodząca z obiektów z siewem bezpośrednim
charakteryzowała się zwiększoną o 10,1% ogólną ilością bakterii i o 63,1% grzybów w porównaniu do uprawy płużnej.