W literaturze brakuje informacji o zróżnicowaniu reakcji odmian jęczmienia jarego na jakość gleby. Badania nad jęczmieniem jarym prowadzono na bazie serii doświadczeń odmianowych Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego w ramach COBORU, we wszystkich rejonach Polski, w latach 2005–2011. Uwzględniono 13 następujących odmian jęczmienia jarego: Stratus, Blask, Conchita, Frontier, Tocada, Mercada, Marthe, Signora, Skarb, Victoriana, Kormoran, Atico i Rufus. Doświadczenia były zakładane na czterech kompleksach glebowo-rolniczych: pszennym bardzo dobrym, pszennym dobrym, żytnim bardzo dobrym i żytnim dobrym; na klasach gleby: 2, 3a, 3b, 4a i 4b; w warunkach odczynu obojętnego i lekko kwaśnego (pH gleby od 5,2 do 7,3). Liczba doświadczeń jednorocznych na danych kompleksach wynosiła: na pszennym bardzo dobrym – 70, pszennym dobrym – 104, żytnim bardzo dobrym – 96 i żytnim dobrym – 77. Najwyższe plony ziarna (średnio z odmian) uzyskano na glebach kompleksu pszennego bardzo dobrego, a o 6% niższe na glebach kompleksu pszennego dobrego. W porównaniu z kompleksem pszennym bardzo dobrym, niższe plony (o 16%) otrzymano na glebach kompleksu żytniego bardzo dobrego, a jeszcze niższe (o 24%) na glebach kompleksu żytniego dobrego. Badane odmiany wykazywały niejednakowe zniżki plonu ziarna przy ich uprawie w gorszych warunkach glebowych. Większe zmniejszenie plonów na glebach kompleksów żytnich w stosunku do kompleksu pszennego bardzo dobrego stwierdzono u odmian: Skarb i Frontier, a następnie Stratus, Tocada, Mercada i Rufus. Mniejszymi zniżkami plonu ziarna przy uprawie w gorszych warunkach glebowych charakteryzowały się odmiany: Signora, Marthe, Victoriana i Kormoran.