W uproszczonych systemach uprawy nawozy są aplikowane powierzchniowo, co skutkuje wertykalnym zróżnicowaniem stężenia składników pokarmowych w warstwie gleby penetrowanej przez system korzeniowy roślin. W nowej technologii uprawy kukurydzy, zaproponowanej w ramach projektu Azomais, finansowanego przez NCBiR, nawozy aplikowane są doglebowo w celu ułatwienia roślinom dostępu do składników pokarmowych. Jednym z podstawowych zagadnień wymagających rozwiązania, było określenie optymalnej głębokości aplikacji nawozu. W latach 2014–2015 przeprowadzono dwuczynnikowe doświadczenie w rizoboksach, którego celem było określenie wpływu rozmieszczenia nowego specjalistycznego nawozu azotowo-fosforowego z mikroelementami na rozwój systemu korzeniowego. Schemat doświadczenia uwzględniał trzy głębokości umieszczenia granul dużych nawozu: 20, 25 lub 30 cm od powierzchni gleby i trzy głębokości umieszczenia granul standardowych nawozu: 2, 5 lub 8 cm poniżej ziarna kukurydzy. Badano wpływ sposobu aplikacji nawozu na rozwój systemu korzeniowego kukurydzy. Do oceny systemu korzeniowego zastosowano następujące parametry: powierzchnia, długość, średnica, objętość, świeża i sucha masa korzeni oraz świeża i sucha masa roślin. Określono także gęstość objętościową korzeni. Najwyższymi wartościami większości badanych parametrów charakteryzowały się rośliny uprawiane w obiektach, w których granule duże nawozu były umieszczone na głębokości 25 cm, a granule standardowe na głębokości 2 i 5 cm. Natomiast najniższe wartości obserwowano w obiektach, gdzie granule ulokowano na głębokości 5+20 cm. Na podstawie przeprowadzonego eksperymentu zasadne wydaje się lokowanie granul dużych na głębokości 25 cm, a granul standardowych na głębokości 2 lub 5 cm.